Een oolen Fründ

[vun Klaus Hintz]

Annerletz drööp ik een oolen Fründ. He glieks op mi dohl: „Dat is jüst good, dat ik di drop. Ik wull di mol wat frogen.“ „ Denn scheet man los, see ik. Un he drucks eerst so rüm un keem ni achtern Knick rut. „Sall ik di dat ut de Nees puken,“ fröög ik em. „Jo, dat is mi so´n beten scheneerlich un geiht üm mien Jung. He kricht dat in de School mit de Mengenlehre ni torecht. Un ik, … ik bin to dusselig, kann em dat ni verkloren. Dor heff ik ni nich wat vun höört,“ see he.

„Och wat, goh los“ see ik, „mit de Mengenlehre is dat jo ok so een Sook, weest du? Pass op, du muttst di dat so dinken. Dor is een Ruum mit veer Ecken. Is di dat klor?“ „Jo, all´ns klor,“ see he, „een Ruum un denn mit veer Ecken, jo good.“ „Denn pass op,“ see ik. In düssen Ruum sünd dree Lüüd bin. Is di dat klor?“ „Jo, all´ns klor, meen he, „een Ruum, veer Ecken un denn dree Lüüd in bin. Dat is jo all´ns klor.”

”Na good,” see ik, ”pass op, nu kümmt dat mit de Mengenlehre.” ”Nu mit dree Lüüd un veer Ecken in een Ruum?” fröög he mi un trock de Oogen op. „Dree Lüüd,“ see ik, ”veer Ecken un een Ruum”. ”Pass op, wenn nu ut düssen Ruum fief Lüüd rut goht, möt twee wedder rin komen, dat se all tohop buten sünd.”

He schüttel man blots mit´n Kopp: ”Denn dwatschen Kroom warr ik mien Leevdag ni begriepen,“ see he man blots un vertrock sien Schnut.

„Wenn du dat mit dat Reken un de Tolen ni so hest,“ see ik, „warr ik di gau noch wat anners wiesen. „Dat weer jo doch egol, wat man vörwarts oder rüchwarts tellen de,“ see ik to em. „Dat is jo so wat vun puttegol,“ meen he, dor wörr he sachts beter mit togang komen, as mit Mengelehre.

„Denn kiek her,“ see ik, lang no sien linke Hann un füng mit´t Telln an: „Tein, neegen, acht, söven, söss,“ un denn lang ik no sien rechte Hann un tell: „Een, twee, dree, veer, fief. Tell mol gau tohop, fief un söss sünd ölven.“

He bekeek siene Hänn vun bin un buten un tell jümmers noch mol. Dat kunn doch sachts ni angohn! Worüm blots harr he nu ölven Fingers, wo he sünst man tein harr? Dat weer good, see he, dat wull he nu foorts sien Jung vertellen un de sull den annern Dag glieks mol sien Mathematikpauker wiesen, wat he ok ölven Fingers harr. De wörr denn gewiss so´n dummerhaftig Schnut trecken, dat em de versammelte Klass wat utlachen sull.

Dat hett he denn jo wohl ok mokt. De Lehrer harr denn seggt, dat 80% vun de Klass sowieso mit Mathematik ni Bescheed wüssen, wo op mien Fründ sien Jung antert harr, datt se so veele Schöler jo gor nich weern. He is dat Johr sitten bleven un de Pauker hett de Schoolklass extra Rekenopgoven opbrummt, wat se gor ni ihrst mit rüchwarts telln anfangen dot. Ik glöv, een groote Help weer ik för mien oolen Fründ ni wösst.