De tweibroken Kruk (Der zerbrochene Krug)
[Plattdüütsch vun Klaus Hintz]
In de School harr sik de Schoolrot anseggt un wull sik mol de bövelste Klass vun de Dörpsschool bekieken, wat se mit de düütsche Literatur bescheed wüssen. Jüst, as Max dat Unikum den Papierfleeger dörch de Klass susen lött, kümmt de Schoolrot mit den Düütschlehrer dörch de Döör. Max verfehr sik fix un sett sik foorts op sien Stohl.De Schoolrot stell sik piel vör em un fröög Max: „Wat weest du över „Den Zerbrochenen Krug“? Max wörr kriedenwiet un denn seggt he: „Ik weer dat doch gor nich, Herr Schoolrot, vorhaftig nich!“
De Schoolrot dreih sik kort no de Sied un güng forsch op den Düütschlehrer to. ”Hebbt Se dat hüürt, Herr Meyer”? De Düütschlehrer hol deep Luft un denn seggt he: „Max is jo mol so´n beeten unbannig, blots legen deiht he nich, Herr Schoolrot, dat möten Se mi glöven.“
De Schoolrot ritt de Döör op, löppt rut, in vullen Brass no dat Rektorat un vertellt den Rektor, wat sik in de Klass todrogen harr. De Rektor weer fix bestött un wull blots nich, dat siene School wegen de Sok nu in schlechtes Licht stünn. He lang no sien Portemonnaie, drück den Schoolrot föfftie Euro in den Hann un seggt, dat de Sok dormit sachts ut de Welt weer.
Denn Schoolrot platzt meist de Krogen un ne möök sik op den köttsten Weg no dat Kultusministerium, wo he bi den Staatssekretär in dat Büro stört un em all´ns ut erste Hand vertelln de. De Staatssekretär schüttköppt blots un seggt denn: „Wenn Se mi froogen, glöv ik, dat weer de Rektor. Oder meen Se, he wörr sünst de tweie Kruk foorts ut sien eegen Tasch betolen?“